«Σή­με­ρον τῶν ὑ­δά­των ἁ­γι­ά­ζε­ται ἡ φύ­σις.­.­.­», ψάλ­λει ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας καί πραγ­μα­τι­κά, τά πο­τά­μια, οἱ λί­μνες, οἱ θά­λασ­σες τῆς πα­τρί­δας μας εἶ­ναι ἁ­γι­α­σμέ­να!

 

Εἶ­ναι ἡ γι­ορ­τή κα­τά τήν ὁ­ποί­α – πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­πό κά­θε ἄλ­λη – νι­ώ­θου­με τήν συμ­με­το­χή τῆς κτί­σης-φύ­σης καί τήν λάμ­πρυν­σή της ἀ­πό τό φῶς τῆς Τρι­ση­λί­ου θε­ό­τη­τος.

 

«Σή­με­ρον ἡ κτί­σις φω­τί­ζε­ται, σή­με­ρον τά πάν­τα εὐ­φραί­νον­ται, τά οὐ­ρά­νια ἅ­μα καί τά ἐ­πί­γεια. Ἄγ­γε­λοι καί ἄν­θρω­ποι συμ­μί­γνυν­ται. Ὅ­που γάρ Βα­σι­λέ­ως πα­ρου­σί­α, καί ἡ τά­ξις πα­ρα­γί­νε­ται. Δρά­μω­μεν τοί­νυν ἐ­πί τόν Ἰ­ω­άν­νην, πῶς βα­πτί­ζει Κο­ρυ­φήν, ἀ­χει­ρο­ποί­η­τον καί ἀ­να­μάρ­τη­τον».

 

Τά πάν­τα συμ­με­τέ­χουν καί ἁ­γι­ά­ζον­ται:

«Κύ­ρι­ε, πλη­ρῶ­σαι βου­λό­με­νος, ἅ ὥ­ρι­σας ἀ­π’ αἰ­ῶ­νος, ἀ­πό πά­σης τῆς κτί­σε­ως, λει­τουρ­γούς τοῦ μυ­στη­ρί­ου σου ἔ­λα­βες. Ἐκ τῶν Ἀγ­γέ­λων τόν Γα­βρι­ήλ, ἐκ τῶν ἀν­θρώ­πων τήν Παρ­θέ­νον, ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν τόν Ἀ­στέ­ρα, καί ἐκ τῶν ὑ­δά­των τόν Ἰ­ορ­δά­νην. Ἐν ᾧ τό ἀ­νό­μη­μα τοῦ κό­σμου ἐ­ξεί­λη­ψας, Σω­τήρ ἡ­μῶν δό­ξα σοι».

 

Ἡ ἴ­δια ἡ κτί­ση μᾶς ὁ­δη­γεῖ πρός τόν Δη­μι­ουρ­γό:

«Ὅ­τε τῇ Ἐ­πι­φα­νεί­ᾳ σου ἐ­φώ­τι­σας τά σύμ­παν­τα, τό­τε ἡ ἁλ­μυ­ρά τῆς ἀ­πι­στί­ας θά­λασ­σα ἔ­φυ­γε, καί ὁ Ἰ­ορ­δά­νης κά­τω ρέ­ων ἐ­στρά­φη, πρός οὐ­ρα­νόν ἀ­νυ­ψῶν ἡ­μᾶς. Ἀλ­λά τῷ ὕ­ψει τῶν θεί­ων ἐν­το­λῶν σου, συν­τή­ρη­σον Χρι­στέ ὁ Θε­ός, πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, καί ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς».

 

«Ἐ­πε­φά­νης σή­με­ρον τῇ οἰ­κου­μέ­νῃ καί τό φῶς σου, Κύ­ρι­ε, ἐ­ση­μει­ώ­θη ἐ­φ’ ἡ­μᾶς, ἐν ἐ­πι­γνώ­σει ὑ­μνοῦν­τάς σε. Ἦλ­θες, ἐ­φά­νης, τό Φῶς τό ἀ­πρό­σι­τον».

 

«Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γάρ Γεννήτορος ἡ φωνή προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητόν σε Υἱόν ὀνομάζουσα· καί τό Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τό ἀσφαλές. Ὁ ἐπιφανείς Χριστέ ὁ Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι»